MR-VP برات / متیل رد وجس پروسکوئر برات

متیل رد وجس پروسکوئر برات:

محیط کشت متیل رد-وژوسپروسکار برای تشخیص کلی فرم ها و همچنین تفکیک استافیلوکوک و میکروکوک از سایر گونه ها به کار می رود. در این محیط کشت تخمیر گلوکز همراه با تولید ترکیبات اسیدهای آلی بوتاندیول یا بوتلین گلایکول همراه است که به شناسایی و جداسازی باکتری ها کمک می کند.
ویژگی های محیط کشت MR-VP

• تولید ترکیبات اسیدهای آلی بوتاندیول یا بوتیل گلایکول بر اثر تخمیر گلوکز

کاربردهای محیط کشت متیل رد-وژوسپرسکار:

• شناسایی و جداسازی کلی فرم ها


• تشخیص و تفکیک استافیلوکوک و میکروکوک


• محیط کشت MR-VP Broth در انجام تست های Voges-Proskauer و Methyl Red به عنوان کمک در شناسایی باسیل های گرم منفی روده ای توصیه می شود.


• تست VP: بعضی از باکتری ها زمانی که در محیط کشت های خاصی کشت داده می شوند محصولات نهایی خنثی تولید می کنند. باکتری های خاص روده ای گلوکز را تخمیر می کنند، بیشتر متابولیزهای پیروویک اسید به صورت استوئین می باشد. این محصول نهایی، در حضور اکسیژن اتمسفر و 40 درصد هیدروکسید پتاسیم به دی استیل تبدیل می شود. دی استیل تحت عمل کاتالیزوری آلفا نفتول به یک ترکیب قرمز تبدیل می شود. این واکنش تست مثبت VP است. آزمایش VP برای اولین بار برای جداسازی اشریشیاکلی (VP منفی) از گروه های کلبسیلا و انتروباکتر (VP مثبت) استفاده شد. Voges و Proskauer در سال 1898 اولین ایجاد رنگ قرمز را پس از اضافه کردن هیدروکسید پتاسیم به کشت رشد کرده در محیط کشت های خاص مشاهده کردند. بعدها Harden متوجه شد که توسعه رنگ قرمز ناشی از تولید استوئین است. در سال 1936، باریت با افزودن آلفا نفتول به محیط کشت قبل از اضافه کردن هیدروکسید پتاسیم حساسیت بیشتری را حس کرد.


• تست MR: کلارک و لوگز، در سال 1915، توانایی کلی فرم ها برای تولید و حفظ محصولات اسیدی در هنگام کشت در محیط کشت های خاص را کشف کردند. آن ها دریافت کردند که کشت اشریشیاکلی با افزودن متیل رد رنگ قرمز تولید می کند، این ایجاد رنگ در نتیجه تولید اسید قوی از تخمیر دکستروز بود. تست MR بر اساس استفاده متیل رد به عنوان شاخص pH اسیدی زمانی است که یک اورگانیسم گلوکز را تخمیر می کند. افزایش اسیدیته بافر فسفات را از بین می برد و بنابراین pH پایین آمده و رنگ قرمز ایجاد می شود. ارگانیسم های MR منفی مانند کلبسیلا پنومونیه و انتروباکتر آئروژنز محصولات تخمیری را به وسیله ی دکربوکسیلاسیون متابولیزه می کنند. در نتیجه یک واکنش قلیایی (بدون رنگ قرمز) به علت تولید استوئین است که باعث خنثی سازی pH می شود و در نتیجه هیچ رنگ قرمز رنگ تولید نمی شود. این محیط کشت باید در دمای 10-30 درجه سانتی گراد نگهداری شود و قبل از رسیدن تاریخ انقضا ثبت شده بر روی برچسب استفاده کنید و محیط تهیه شده را در دمای 2 تا 8 درجه سانتی گراد ذخیره کنید.